Wydawca treści
Torfowisko Rąbień
Rezerwat "Torfowisko Rąbień" został utworzony na mocy zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 18.01.1988 r. Rezerwat leży na gruntach wsi Rąbień AB w gminie Aleksandrów Łódzki w województwie łódzkim w zasięgu działania l-ctwa Smulsko. Powierzchnia rezerwatu wynosi 42,43 ha i należy do Wysoczyzny Łaskiej.
Torfowisko zajmuje rozległą dolinę między wydmami. Torf w znacznej części został tu wyeksploatowany. Jednak w miejscach gdzie nie był pozyskiwany jego miąższość wynosi 1,5 m, maksymalnie zaś 3,5 m. Pod pokładami torfu znajduje się gruba warstwa osadów pojeziornych. Ich miąższość w niektórych miejscach przekracza 2 m.
Szata roślinna rezerwatu jest bardzo bogata. Stwierdzono tu 13 zbiorowisk roślinnych, w tym: szuwarowe, torfowiskowe, zaroślowe, łąkowe, leśne, ruderalne-na dawnym wysypisku śmieci. Najcenniejszym zbiorowiskiem w rezerwacie jest mszar torfowcowo-wełniankowy. Płaty tego zbiorowiska zachowały się w centralnej, najmniej zniekształconej części obiektu. Dalsze osuszanie i eutrofizacja podłoża na torfowisku powoduje, że mszar jest wypierany przez roślinność szuwarową lub leśną. Znaczną powierzchnię rezerwatu zajmują wyrobiska potorfowe, które znajdują się w różnych stadiach sukcesji wtórnej. Najmłodsze torfianki, które wypełnione są brunatną wodą, porasta roślinność szuwarowa. Występuje w nich mozaika zespołu pałki wąskolistnej i trzciny pospolitej. W nieco starszych zagłębieniach wytworzyły się pływające torfowce i splątane kłącza roślin bagiennych takich jak: trzcina pospolita i czermień błotna. Najstarsze zagłębienia, w których głębokość wody nie przekracza 20 cm wypełnia mszar złożony z torfowca odgiętego i wełnianki wąskolistnej. Na nie eksploatowanych częściach torfowiska rozwinął się mszar z wełnianką pochwową. Niestety w wyniku obniżania się poziomu wód gruntowych roślinności wysokotorfowiskowej jest coraz mniej i istnieje obawa, że za kilkadziesiąt lat obszar ten będzie porośnięty lasem. Dlatego najważniejszymi czynnościami powinny być: zahamowanie odpływu wody, wycinanie pojawiających się drzew i krzewów na terenie mszaru i wycinanie w zaroślach wszystkich drzew i krzewów powyżej 3m.
W rezerwacie jest 7 gat. roślin chronionych: rosiczka okrągłolistna, kukułka szerokolistna, bagno zwyczjne, kalina koralowa, kruszyna pospolita, porzeczka czarna, konwalia majowa. Są również gat. zagrożone i rzadkie: pływacz drobny i zwyczajny, modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna, jastrzębiec gładki.Gatunkami ekspansywnymi, niebezpiecznymi, bo zarastającymi torfowisko są; dąb czerwony, czeremcha amerykańska, klon jesionolistny.
Fauna rezerwatu jest również bardzo ciekawa i bogata, rezerwat jest ostoją ptactwa wodno-błotnego. Naliczono 68 gat. ptaków żyjących w rezerwacie, wśród nich gat. specjalnej troski, rzadko występujące: kropiatka, wodnik, dzięcioł średni, łabędź niemy, błotniak stawowy, kszyk, świerszczak
Wśród płazów występują: żaba jeziorkowa, wodna i trawna, ropucha szara i zielona, rzekotka drzewna, kumak nizinny, traszka grzebieniasta i zwyczajna.
Gady reprezentują tylko: jaszczurka zwinka i żyworodna.
Do ssaków żyjących w rezerwacie należą: jeż, kret, ryjówka aksamitna, lis łasica, zając szarak, nornica ruda, piżmak amerykański, mysz leśna i polna, wiewiórka, dzik, sarna.
Zagrożenia:
- wysypywanie śmieci z sąsiadujących z rezerwatem posiadłości
- nadmierna penetracja przez grzybiarzy i wędkarzy
- pożary
- odwadnianie terenów wokół rezerwatów
- zaniechanie powstrzymywania sukcesji roślinności zaroślowej i bagiennej
Celem ochrony tego rezerwatu jest zachowanie dla badań naukowych, dydaktyki i kultury unikalnego w tym regionie torfowiska wysokiego z bogatą i różnorodną roślinnością.